Ouija, parapsikolojide üzerinde harflerin ve numaraların bulunduğu tahta levhaya verilen addır. Bir planchette (ortası delik elips ya da kalp eklinde küçük tahta) ya da cam bardağının bağımsız hareketleriyle, üzerinde bulunan harf ve numaralardan gösterilenler bir araya getirilerek verilen mesajların okunmasını sağlar. Halk dilindeki adı, “Cadı Tahtası”dır.
Ouija, üzerinde bir dilin tüm harflerinin yazılı olduğu bir düzlemden, harflerin ve işaretlerin belirtilmesini sağlayan saat benzeri sarkaçlı döner bir cisimden oluşur (ek olarak rakamlar, evet, hayır, hoşçakal vb. sözcükler de bulunur). Sadece harfler, rakamlar ve sarkaçtan oluşan materyallerden ibaret Ouija’lar da vardır.
Ouija’nın geçmişi hakkında birçok söylenti vardır. Ancak bu iddiaların pek çoğunu destekleyen kanıtlar bulunmamıştır. Bilinen en eski Ouija tablaları i.s. 1200 ve 540 yıllarına dayanırlar.
Günümüzde kullanılan Ouija, M. Planchette adlı bir Fransız ruhbilimcisi tarafından 1853’te tasarlandı. Satışına ise 1886 yılında başladı.
Bununla beraber kısa bir zaman sonra, herkes tarafından benimsenerek kullanılacak başka bir yenilik yapıldı. Kullanmak için bir deneyim veya ruhsal yetenekler gerekmiyordu. Bu aletin ruhsal alandaki faaliyetlerde yarattığı devrimin güçlü etkisi günümüzde bile duyulmaktadır.
Planchette’nin Amerika’ya gelmesinden kısa bir süre sonra, Maryland’den E.C. Reiche isminde bir kabin ve tabut imalatçısı ölülerle iletişim kurmak için yeni bir yöntem geliştirdi. Tahtanın ortasında iki sıra halinde alfabenin harflerinin yer aldığı ahşap bir tabla hazırladı. Bu harflerin altına, 1-10 arasında sayılar, köşelerine ise EVET ve HAYIR kelimelerini yerleştirdi.
Onu kullananlar, ruhsal güçler ve hayaletler yardımıyla diğer dünyadan aldıkları mesajları yazdığını öne sürüyorlardı. Bu yeni buluş, medyumlar tarafından sıkça kullanılmaya başlandı, ancak halk tarafından çekici bulunmayıp yaygın bir kullanıma sahip olmadı.
Reichei tahtasında yine planchette’yi kullandı, ancak kalemlerin yerlerine alt kısma ahşap çubuklar ekledi. Bu şekilde planchette tahta üzerinde serbestçe hareket edebiliyordu.
Ancak Reiche ruhlarla, para kazanmaktan daha fazla ilgileniyordu ve buluşunu Charles Kennard isimli arkadaşına sattı. Arkadaşı kısa süre sonra Kennard Novelty Co. şirketini kurdu ve böylece 1886 yılında ilk ticari Ouija tahtaları ortaya çıktı.
E.C.Reiche’nin geliştirdiği tahtanın "Ouija" olarak adlandırma nedeninin, Fransızca ve Almanca "evet" anlamına gelen "oui" ve "ja" kelimelerinin birleşiminden geldiğine her zaman inanıldı. Ancak durum bu şekilde değildi. O, bu şekilde adlandırdı, çünkü "Ouija" kelimesi aslında Mısır’da şans demekti. Bu ismi tahtada iletişim kurduğu bir ruhtan aldığını açıkladıktan sonra isim bu şekilde kaldı.
Başta bu tahtalar, masum birer oyun aracı olarak algılanmıştır. Ancak 1891 yılında Helene Smith, sonrasında ise Pearl Curran gibi "spiritüelist" sahtekarların özellikle 1. Dünya Savaşı sırasında bundan para elde etmeye başlamasıyla birlikte bu tahtalar meşhur hale gelmiştir. Bu tahtaların, kültürden kültüre değişmekle birlikte ruhları, ölüleri, cinleri çağırmaya yaradığı iddia edilmiştir. Bu, elbette bir yalandır.
Ruh çağırma işine kalkışan insanların ezici bir çoğunluğu, doğa bilimlerinden haberdar olmayan ve psikolojik/kültürel olarak bir cinin ya da ruhun çağrılabileceğine başından inanan, böyle bir iddiayı kabullenmeye psikolojik olarak hazır olan insanlardır. Kandırılmaya hazır ve razı olan insanları kandırmak son derece basittir. Hatta bu tür sözde paranormal aktivitelere inanmayanlar bile, "bando vagonu etkisi" olarak tanımlanan bir etki sebebiyle, içinde bulundukları grubun çoğunluğuna ayak uydurarak kendi bilgilerini görmezden gelebilmekte ve psikolojik durumlarını değiştirebilmektedirler. Bu da, Ouija tahtası gibi sahtekarlıkların "çocuklar arası eğlence unsuru" olmaktan, şarlatanlık endüstrisinin önemli bir parçası haline gelmesini sağlamıştır.
