Yıllar önce avusturalya'da en büyük hayalinin doktor olmak olduğunu söyleyen genç bir adamla tanıştım.Fen dersleri alıyordu ve çok başarılıydı;ama tıp fakultesinde okuyacak parası yoktu.Annesiyle babası ölmüştü.Geçimini sağlamak için yerel hastanede doktorların muayenehanelerini temizliyordu. Ona, toprağa ekilen bir tohumun büyümek için ihtiyaç duyduğu her şeyi kendisine çektiğini anlattım.Yapması gereken tek şey tohumdan ders almak ve gerekli fikri bilinç altına eklemekti.
Genç adam her gece uyumadan önce, üzerinde kocaman harflerle kendi adının yazılı olduğu tıp diplomasını gözünde canlandırırdı. Diplomanın ayrıntılarını kafasında yaratmakta hiç zorlanmıyordu. İşi gereği doktorların muayenehanelerinin duvarlarında asılı olan çerçeveli diplomaların tozunu alıyordu ve bu arada hepsini dikkatle inceliyordu.
Dört ay boyunca her gece bu gözünde canlandırma tekniğini uyguladı. Sonra muayenehanesini temizlediği doktorlardan biri ona asistanı olmak isteyip istemediğini sordu. Onun çeşitli tıbbi beceriler edinmek üzere göreceği eğitimin masraflarını karşılayacak, sonrada asistanı olarak iş verecekti. Genç adamın başarısından ve kararlılığından öylesine etkilendi ki daha sonra onun tıp fakültesine gitmesinde de yardımcı oldu. Bu genç adam kanada, Montreal'de önemli bir doktor olarak göreve başladı.
Genç adam çekim yasasını öğrendiği için başarılı oldu. Bilinçaltını doğru şekilde nasıl kullanacağını öğrendi. Bu, eski bir değişi hatırlatıyordu: ''Sonu açıkça görürsen bu sonu gerçekçi kılmak için gerekli bütün unsurları yerine getirirsin.'' Bu vakada son, Doktor olmaktı. Genç adam doktor olduğunu hayal edebiliyor, görebiliyor, bunun gerçeklerini hissedebiliyordu. Bu fikirle yaşıyordu. Bunu ayakta tutuyor, besliyor ve seviyordu. Sonunda, gözünde canlandırma tekniği sayesinde, fikir bilinçaltının derinliklerine işledi. İkna haline geldi. Bu ikna ona rüyasının gerçek olması için ihtiyaç duyduğu her şeyi getirdi.
