Rüyalar ruh ile bedenin ayrılmasına yol açarlar. Duyular canlılığını yitirdikçe, içerideki varlık kendini dışsal olandan ayırır. Bu ayrılmaya yol açan üç değişik yol vardır; bunlardan birincisi doğal uyku, ikincisi şuurlu olarak meydana getirilen bir uyku hali; örneğin hipnotizma, manyetizma ya da trans hali; üçüncüsü ise ölümdür.
İlk iki deneyimde insan fiziksel bedeninden sadece geçici olarak ayrılırken, ölüm durumunda onu sonsuza dek terk eder. Ölüm durumunda, ruh ile bedeni bir arada tutan bağ, duru görürlerin gördükleri gibi kopmuştur, ancak trans ya da uyku halinde sadece serbest bırakılmıştır. Asıl varlık artık astral planı deneyimlemektedir. Şimdi astral bedeninde fonksiyonunu sürdürmektedir ve astral beden şuurluluğu açıklamada bir araç haline gelmiştir, tıpkı fiziksel bedenin de uyanık durumdaki şuurluluğu açıklamada bir enstrüman oluşu gibi.
Şuur, varlık astral alemde iken yok olmaz, sadece geçici bir süre için kapanır. Tıpkı ölüm olayında olduğu gibi. Aslında varlık, astral maddeyle kaplı astral alemlerde tamamen şuurludur. Astral beden, fizik ortamdadır, fizik ortamın sadece biraz ötesine uzanır. Astral alem, pek çoklarının hayal ettiği gibi bulutların üzerindeki uzak bir yerlerde değil şu anda ve buradadır, fizik aleme nüfuz etmektedir.
İnsan bir ruhtur ve bir bedene sahiptir. Fiziksel bedeninde işlev görürken, yani, fiziksel, duygusal ve mantal; kendini üç farklı dünyada ifade eder. Tıpkı astralin fiziğe nüfuz etmesi gibi, mantal de astrale nüfuz eder. İnsanın uyku sırasında deneyimlediği astral beden, duyguların ve arzuların bedenidir ve kişi bu duyguları ve arzuları fiziksel hayatta ifade eder.
İnsanın uyku sırasında aktif olan astral bedeni çok süptil bir maddeden oluşmakta ve fiziksel maddeyi andırmaktadır. Aslında, bu onun tam bir kopyası olarak oluşan bir şeydir, ancak sadece durugörürler tarafından görülebilir. Bir kişi uykuda veya ölüm sırasında bedenini terk ettiğinde, fiziksel hayatın günlük uğraşlarını sürdürebilmeyi mümkün kılmak için gereken dinlenmeyi tamamlamadan önce ruh bedeni terketmelidir.
Bir örnek verelim; birinin saat 10’da yattığını varsayalım. Ertesi sabah saat 6’ya kadar uyusun. Normal bir insan yenilenmiş ve günlük yaşamın uğraşlarına hazır hissederek uyanacaktır. Saat 10’da yatsın, tüm gece uyanık halde yatakta uzansın, ertesi sabah kendini yenilenmiş hissetmeyecektir ve gün içerisinde kendini cansız ve uykulu hissetmesi de olasıdır. Onu yatağa yatırıp birkaç hafta boyunca geceleri uyanık kalmasını sağlayalım, sonuç ne olur? Fiziksel olarak bir enkaz haline gelecektir. Yatakta yatma süresi değişmese de, doğal uykusunu almadığı sürece olacak olan bir tek şey vardır o da, kendini sağlıklı ve yenilenmiş hissetmeyeceğidir.
Ruh ya da can, fiziksel bedenden ayrıldığında, fiziksel beden artık o varlık değildir. Rüyaların anlamlarını çözmeye çabalayan materyalist yazarlarımız, içsel insanın doğasını, insanın gerçek kimliğini kavramakta başarısız olmaktadırlar ve bu nedenle sonsuza dek karanlıkta el yordamıyla yürümeye devam edeceklerdir.
Dinlerle bağlantısı çok kuvvetli olmayan bir kişinin aklında doğal olarak oluşan ilk soru şudur: Nasıl olur da bir insan uykusunda bedenini terk ettiği halde sindirim, kan dolaşımı vb. gibi doğal fonksiyonlarını devam ettirebilir?
